Zondag 23 april

De wekker gaat om 4 uur want om 5 uur staat een airport service van het hotel klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Van het hotel krijgen we een ontbijtpakketje mee. Dat eten we nog even op de kamer op. Dan naar het vliegveld. In het hotel controleren ze nog even aan de hand van ons vluchtnummer welke terminal we moeten hebben. Perfect! Het zijn allemaal erg grote luchthavens in China!

Gisteravond hebben we voor de zekerheid weer de koffers gewogen want ondertussen is er wel weer wat bijgekocht… Nu is mijn koffer 22,5 en die van Edmar 20,5… teveel. We besluiten afscheid te nemen van onze sneakers, die zijn redelijk versleten en hebben we nog niet aangehad. Wat meer spulletjes hebben we achtergelaten. Dan staan we aan de incheckbalie en wordt Edmar zijn koffer gewogen. 20,3. Dan mijn koffer op de band. Wordt die helemaal niet gewogen! Meteen spijt van mijn sneakers… maar er komen nog meer vluchten….

Op de luchthaven kunnen we met ons paspoort bij een automaat erg makkelijk onze boardingpassen printen. Dit hebben we een dag eerder via de site van de maatschappij (China Eastern) geprobeerd, maar dat liep fout op het moment dat je een mobiel nummer moest doorgeven. Alleen een chinees nummer werkte. Ook een dame aan de receptie van Bell Tower heeft het voor ons geprobeerd, maar kreeg het ook niet voor elkaar.

We hebben erg veel turbulentie maar we maken ons daar niet meer druk om. En het is maar een vlucht van 2 uur naar Kunming. Daar aangekomen zien we dat er een metro naar het centrum loopt dus daar lopen we naartoe. Die lijn blijkt echter vandaag afgesloten? Vreemd, pas als je er bijna bent staat er pas dat die dicht is. Weer terug, security check, zucht… Taxi of bus? Er staat een loket voor buskaarten naar hotels, ons hotel staat er echter niet bij. Even vragen en ze vertelt dat we voor ons hotel Ming Du naar hotel Kunming kunnen gaan. Het kost 50 yuan voor ons beiden. Bus 2. Dat is lachen want er staan alleen Chinese tekens op de bussen en we worden van bus naar bus gestuurd, totdat een vrouwtje ons naar een MPV stuurt. Ja, daar zijn we goed. Riant! Dan gaan we op weg naar het verkeerde hotel. Aan een buschauffeur vraag je geen andere halte in te lassen maar aan een chauffeur van een mpv? Yep, en zonder problemen zet hij ons keurig voor ons hotel af.

Het is nu voor het eerst dat we ons in het Engels niet meer kunnen redden…. Aan de receptie spreken ze geen woord over de (Chinese) grens… wel grappig, met een appje op de telefoon worden ingesproken zinnen vertaalt naar het Engels. Het duurt even maar lukt toch. We hadden ook besloten voor een mooiere kamer te gaan. We wisten niet meer welke kregen en boden aan het verschil bij te betalen. Dat werd netjes via de creditcard geregeld. Mooi. Toen we later bij de receptie kwamen vroeg de jongen Edmar zijn creditcard nog een keer. Op de vraag “waarom” kon niet echt antwoord worden gegeven. Edmar kreeg iemand aan de telefoon die uitlegde dat het betaalde bedrag teruggestort zou worden omdat we de mooie kamer al zouden krijgen! Mooi! Hij bood zijn excuses aan.

Een grandioze lunch genoten bij Grandma’s Kitchen! Dankzij het point it boekje (fotoboekje) een inktvis en varkensvleesgerecht uitgezocht. Wendy bedankt voor de tip! Heerlijk gegeten! Het personeel is super vriendelijk maar we begrijpen elkaar totaal niet!

Lekker lopen! Eerst naar een tempel, die hebben nog niet veel gezien. Tijdens de Culturele revolutie is er veel vernietigd. Heel erg mooi! Dan naar een park met lotusvijvers. De vijvers staan bijna droog en voor de bloemen is het nog te vroeg, er staan er een paar. In het park is ook een outdoor fitness gedeelte, die zijn erg leuk! Een stiekem wedstrijdje gedaan met optrekken met de oudere mannen… Zonder iets te zeggen om de beurt optrekken. Ik deed er 17(onder mijn gemiddelde...) de rest wat minder.
Verderop was het een kabaal van jewelste! Daar waren een stuk of 10 groepen bezig met uitvoeringen, volksliedjes, het duo plezant, en veel dansen! Om de 10 meter een andere groep en overal een gettoblaster. Schitterend! We zijn daar lekker op een terrasje gaan zitten en hebben de boel afgekeken. De bevolking hier is niet gewend aan Europeanen en af en toe gaan mensen recht voor ons tafeltje staan en kijken ons lachend aan…. En natuurlijk moet Edmar steeds op de foto vanwege zijn lengte. Edmar is de favoriet van de dames van de bediening, ze zwaaien als we weggaan!