8-2-2009

8 februari 2009
Vandaag hebben we des ochtends vrij. Iedereen vraagt of ze gebruik mogen maken van onze laptop om het thuisfront te informeren.Tergen een flinke fee mogen ze dat. Uitmelken die hap. Om 13:00 uur hebben we lunch. Vis gehuld in spinazibladeren uberbacken met kaas ( lekker) kippenpootjes, rijst en groente. En een toetje, patatkoek, ik heb het ze drie keer laten zeggen en toen verstond ik nog steeds patatkoek. Het bleek een taartje te zijn van fruitdeeg met vanilledrap. Het restaurant heet trouwens Patat.
Om 15:00 vertrokken wij naar de Cangoo grotten. We zijn begonnen in kamer 2 en het was schitterend mooi. Stalactieten en stalagmieten die zich in de afgelopen duizenden jaren hebben ontwikkeld, kei mooi. We kwamen telkens in een nieuwe, soms gigantische ruimte en dan werd het licht pas aangedaan. (Zie de foto’s) Onze gids zingt nog enkele Afrikaanse mupkes om de akoestiek te laten horen. Die is uitstekend. Dan zingt onze groep nog vader Jacob, ja zelfs in canon, en dan is het tijd de grot te verlaten, de boel begint al te kraken. Overigens heeft Helmut Lotti ook een nummer opgenomen in deze grot. Maar de gids vindt ons lied mooier, terecht. Bij het verlaten van de grot stoot Kathrien haar hoofd tegen een steen (stalactiet) en Ed komt niet meer bij van het lachen.
Daarna zijn we naar een struisvogelfarm gegaan. Hier kregen we eerst een praatje over de struisvogel en daarna begon de rondleiding. De struisvogels worden allereerst gehouden om de bijzonder goede kwaliteit leer. Daarna komt pas het vlees. De eieren zijn niet lekker om te eten, dat wordt gegeven aan de varkens. We kregen een ei te zien waar een jong struisvogeltje bezig was om er uit te komen. Je mocht hem aaien maar dat voelde vies aan. Daarna mochten we op de foto met die beesten en een stukje verder werd er een vrijwilliger gevraagd om een ritje te maken. Die mocht echter maar maximaal 75 kg wegen dus dan valt bijna iedereen af behalve…. yep, ik ben erop gegaan. Die vogel krijgt een kapje over zijn hoofd anders gaat die mij pikken en dan zit ik op zijn rug en moet de vleugels vasthouden. Hij holt dan een klein stukje en dan moet je er snel af. Ed filmen natuurlijk, tenminste dat dacht hij, mooi niet dus. Hij dacht dat hij filmde maar zette hem juist stop… Maar Greet heeft gelukkig ook gefilmd. Daar krijgen we een kopie van. Daarna een diner met een gegrilde lap struisvogel. Wederom lekker. De farm lag overigens tegen een berg van waaruit je een mooi uitzicht had over de vallei. Onder het genot van een glas wijn was dat dubbel genieten. Wat wel vervelend is het gigantische aantal vliegende mieren die komen vervelen. Deuren open, lampen aan en hopladiejee, daar zijn ze.