25 maart 2011

Mae Sai, the day after…
‘s Morgens wakker geworden (gelukkig) en niets meegekregen van de schokken ’s nachts. Wel gedacht trouwens dat we dicht aan de weg lagen vanwege de vrachtwagens… Op het Thaise nieuws horen we dat er een aardbeving van 6,8 op de schaal van Richter heeft plaatsgevonden, episch centrum een km of 15 van ons af, in Birma. Tijd om te ontbijten, bij dit “hotel” kan dat niet en we hebben ons hotel in het centrum (van 12 verdiepingen) toch betaald, ook voor het ontbijt… Ons voorstel is het niet maar Aek zegt dat we betaald hebben en dat we daar naartoe gaan. Op zich hebben we daar geen bezwaar tegen ook omdat we de auto daar willen parkeren, dat is bewaakt. Maar bij het hotel blijkt dat het helemaal leeg is, de deur is wel open, geen personeel, geen gasten, geen ontbijt…
In de hoofdstraat zelf lag een ander hotel waar we de sanitaire voorzieningen hebben gebruikt gisteravond (heel snel steeds) en daar mochten we de wifi code gebruiken, om het korte berichtje van gisteren te plaatsen. Tegen Aek gezegd dat wij betalen en hup daar ontbeten. Voor ons kost het allemaal geen drol maar voor hem is het duur dus als hij bij iets twijfelt betalen we gewoon voor hem. Geschikte vent, hij is al 60, zou je niet zeggen hè, als je de foto van gisteren met de slag ziet?
Op naar Birma, te voet vanuit het hotel de grens over. De grensformaliteiten stellen weinig voor. Bij dit soort landen maak ik me daar wel druk over, de corruptie en willekeur. Je weet nooit waar ze over kunnen vallen. Nergens over in ons geval. Aek heeft zijn schoonfamilie in Birma, we gaan eerst door het grensplaatsje, daarna naar zijn schoonvader. Hij heeft vervoer geregeld in een vier persoons wagen. Dat klopt inderdaad, een tuk tuk met laadbak waarin 4 plastic tuinstoelletjes staan. Je begint voorin in de laadbak, aan het einde van de rit ben je achterin gerammeld. Maar wel lollig.
Je ziet wel dat Birma wel en Thailand nooit een kolonie is geweest. In Birma is de architectuur wat mooier, Frans. En je ziet zjeudeboel ballen te koop liggen op de markt. Het is veel armer, in Thailand zie je toch een modern wagenpark, in Birma is het weer antiek. Mijn reisgids adviseert niet te gaan omdat je met de kosten voor het visum het regime steunt maar we willen het toch zien. Eerst naar een tempel, niet opzienbarend, daarna naar de schoonfamilie op het platteland. Met die tuk tuk … Net voordat we met stoel en al over de rand kukelen zijn we er. Schoonpa is een nieuw leuk huisje aan het bouwen. Binnen staat nog niet veel alleen een TV. Afgelopen nacht heeft hij, net zoals de rest in de omgeving buiten geslapen. Als we daar zitten krijgen we weer een beving te verwerken maar het wordt opgemerkt, meer niet. Daar krijgen we een kadootje van Aek (foei Ruud, ik zie me dan al met knuffelbeestje vol met drugs de grens over gaan…) maar het is een Birmese tas. Past leuk bij … uhhh. Dan gaan we weer met de tuk tuk naar de grensovergang nadat we de stoelen gehergroepeerd hebben. Op het platteland is de bevolking echt heel erg vriendelijk. De grens over is ook weer zo gepiept.
Bij een klein zaakje geluncht, we kregen een gerecht van runderhersenen, dat hebben we geproefd en was lekker maar niet verder gegeten en nog een gerecht dat heerlijk sterk smaakte maar waar we echt niet van wilden weten waarvan het gemaakt was… En we weten het niet. Op naar een paleisje en tuinen van de koningin moeder (leeft niet meer) die zo veel heeft gedaan tegen de opium. Het paleis blijkt een Zwitserse blokhut te zijn, voor de Thai erg exclusief, voor ons wat minder, blokhutten hebben we ook in Riethoven. De rondleiding binnen is leuk voor de fan, voor ons wat minder. De tuin is wel erg mooi, exotische bloemen zoals de petunia, dahlia en geranium (help!!). Nou vooruit, de aanleg van de tuin was wel erg thais, veel bamboe enzo (pfoe..). Ook heeft Ed daar zijn eerste lekkere milkshake gedronken.

Tijd voor thee, op naar de theevelden. In de buurt was een theeplantage, de velden zijn erg mooi. We kregen een thee demonstratie maar die thee was echt niet te pruimen. Dat hebben we ook discreet proberen over te brengen. We wilden dus niets kopen totdat we hele mooie voorraadbussen zagen… Zwaar tin dus Ed begint met afdingen want ze waren echt heel duur. Zelfs voor Nederlandse begrippen. 2 Blikken en ze komen uit op een mooie prijs. Totdat moeder overste er zich mee bemoeit en de koop ongedaan maakt … Nog niet zo’n probleem als Ed zijn creditcard niet afgegeven had en al door het apparaat was gegaan… en als op de bon niet een compleet ander nummer was komen te staan dat op Ed zijn pas staat… En Ed over de zeik, deal is deal… Na een half uur hebben we geen pogingen meer gedaan het te volgen maar we hebben de blikken laten staan en hebben geen pincode ingetoetst en geen handtekening gezet. We zien wel… Een stuk verder hebben we 2 veeeeel goedkopere blikken kunnen scoren. Mochten we die mooie toch tegenkomen kunnen deze naar ons Han of naar Petra.

We zitten nu in het Khunmai Baansuan resort in Taton en hebben we een bungalow aan de rivier de Kok, ik hoop dat die zich rustig houdt, het regent nu overigens wel. Een giga leuke accommodatie! We hebben heerlijk gegeten, vegetarisch en omdat de tofu niet te pruimen was hebben we struisvogel aan laten rukken. GE-WEL-DIG!!